System organizacji wyborów w Polsce daje wiele możliwości fałszowania. Mechanizmy „poprawiania” wyniku zostały opracowane z rozmysłem i są utrzymywane od lat. Wysiłek Wolontariuszy  Ruchu Kontroli Wyborów, zmierzający do poprawy i uszczelnienie systemu wyborczego rozbija się o brak należytej reakcji centralnych organów wyborczych.  Z niepokojem przyjęliśmy termin – po 25 października 2015 r.  – wskazany  przez Krajowe Biuro Wyborcze na  wprowadzenie  zmian proponowanych przez RKW. Wiele rozwiązań  można i należy wprowadzić natychmiast.

Wybory parlamentarne w październiku będą swoistym pojedynkiem systemu oraz determinacji Polaków. Potrzebna jest ogromna aktywizacja społeczna.

W wyborach prezydenckich „poprawienie” wyniku o kilka procent nie miało znaczenia finalnie dzięki sporej, faktycznej przewadze zwycięzcy. W wyborach parlamentarnych ważne może okazać się nawet kilka głosów. Katalog ułatwień w fałszowaniu wyborów jest bogaty. Ja ograniczyłam się do omówienia najważniejszych, możliwych do wykorzystania dzięki postawie organów odpowiedzialnych za organizację wyborów.

Demokracja kończy się w komisji obwodowej   

Należyta i pełna kontrola działania komisji przez mężów zaufania jest możliwa wyłącznie w komisjach obwodowych. Możliwości kontrolne MZ na wyższych poziomach mają charakter fasadowy.

Mężowie zaufania skierowani do komisji okręgowych wskazywali na trudności w należytym wykonaniu  czynności kontrolnych. Kuriozalny jest przykład Komisji Okręgowej w Warszawie, gdzie podczas referendum Pani Komisarz zażądała od Męża Zaufania opłaty 1400 zł za komplet kopii protokołów wszystkich komisji obwodowych we właściwościach okręgu. Natychmiastowe otrzymanie kopii jest konieczne do sprawdzenia prawidłowości sumowania wyników i ustalenia danych do protokołu komisji okręgowej. Funkcja Męża zaufania jest społeczna, a żądanie opłaty za potrzebne dokumenty jest skandaliczne.